Zdarza się nierzadko, że rodzina z dziećmi mieszka ze swoimi rodzicami lub teściami, niekiedy nawet z dziadkami. Niektórym taki układ odpowiada, ale wiekszość osób uważa takie życie za straszne. Pierwszym marzeniem narzeczonych jest przecież zamieszkanie osobno i założenie rodziny w swoim własnym mieszkaniu. Tylko niektórzy od razu chcą mieszkać z pokoleniem rodziców i dziadków lub zgadzają się na to, gdy jest koniecznością. A pomyśleć, że dawniej było to powszechne i naturalne. Dopiero od jakiegoś czasu, wraz z unowocześnianiem się małżeństw i życia rodzinnego, zaczęto odcinać się od korzeni i wprowadzać się na swoje. Chociaż młodzi wolą żyć sami, po swojemu, to nieraz brak odpowiednich środków do życia nie pozwala im na to. Gdy mieszka się z rodzicami, można spokojniej zająć się pracą, gdyż dziadkowie zaopiekują się wnukami z radością. Więcej osób w domu to więcej rąk do pracy, więc na głowie młodej mamy spoczywa mniej obowiązków. Jest jednak taki problem: współcześnie nie potrafimy się zbyt dobrze dogadywać z rodziną, a życie pod jednym dachem może powodować wiele zatargów.
